ازدواج و زندگی مشترک (2)

زیارت اربعینحدیثِ دوست نگویم مگر به حضرتِ دوست که آشنا، سخنِ آشنا نگه داردگَرَت هواست که معشوق نَگْسَلد پیمان نگاه دار سرِ رشته تا نگه داردصبا بر آن سرِ زلف ار دلِ مرا بینیز رویِ لطف بگویش که جا نگه داردبه لطف حق زیارت زائران اربعین به احسن وجه مقبول و مَأجور + نوشته شده توسط سیامک مختاری در سه شنبه چهاردهم شهریور ۱۴۰۲ و ساعت 22:27 | ازدواج و زندگی مشترک (2)...

1. گاه با خود می گویم : حسین (ع) برخوردار از روحی پُر شُکوه و بی شِکوِه بود ؛ از آغاز حرکت رضای حق را طلب می کرد و دَمِ فرجامین نیز رِضًى بِقَضائِکَ می گفت إلهِى رِضًى بِقَضائِکَ تَسلِیمًا لأمْرِکَ لا مَعبودَ سِواکَ یا غِیاثَ المُستَغیثینَزاهد ظاهرپرست از حال ما آگاه نیستدر حق ما هر چه گوید جای هیچ اکراه نیستدر طریقت هر چه پیش سالک آید خیر اوستدر صراط مستقیم ای دل کسی گمراه نیستنقل شده: روز عاشورا هرچه به ظاهر عرصه بر آن حضرت(ع) تنگ تر می شد چهره اش گلگونه تر می گشت!2. مولانا حسین(ع) را صاحبِ جانی می داند "که از قرنی بِه است" و می گویدپیش مؤمن کی بود این غصه خوارقدرِ عشق گوش ؛ عشق گوشوارپیش مؤمن ماتم آن پاک‌روحشهره‌تر باشد ز صد طوفان نوحپاک روح در یک معنا مترادف با روحِ پاک است که صفت و موصوف پس و پیش آمده اند ولی معنی عمیقترش این باشد که تماما روح شده ؛ تمام وجود عینِ لطافت و زلالی شده . مولانا گوید:ساقی روحانیان روح شدم خیز خیزتا که ببینند خلق دبدبه رستخیزدوش مرا شاه خواند بر سر من حکم رانددر تن من خون نماند خون دل رز بریزکشته شوم هر دمی پیش تو جرجیس وارسَر بنهادن ز من وز تو زدن تیغ تیز3.حسین "نَفسِ مُطمئنّه" بود ! استادم می گفت: نفسِ مطمئنه نفسی است که اقبال و ادبار خلق برایش یکسان است . جان فدای قدم نادره مردانی بادکه کم و بیش نگردند ز هر بیش و کمیحسین (ع) نیز در کربلا و بین راه می گفت: هر کس خواست بماند و هر کس خواست برود.هر که خواهد گو بیا و هر چه خواهد گو بگوکبر و ناز و حاجب و دربان بدین درگاه نیستاین چه استغناست یا رب وین چه قادر حکمت استکاین همه زخم نهان هست و مجال آه نیست + نوشته شده توسط سیامک مختاری در سه شنبه چهاردهم شهریور ۱۴۰۲ و ساعت 22:31 | ( ازدواج و زندگی مشترک (2)...

ازدواج و زندگی مشترک (2)...